]Звіт про ще одне полювання з таксою.
Першая калонія лісіных нор аказаўся пусты . Адэль ( такса гладкошерстная ) толькі прынюхалася , понорилась на палову цела , і адразу выйшла . Хоць видноркив шмат але ліса там не было. Праз некаторы час падышлі да другіх лісіных нор. Видноркив шмат, у 10 Асцярожна і ціха пускаю Малую . Яна адразу правяраць нары. Першыя два видноркы толькі панюхала , а вось у трэцяй понорилась .Не было 5 хвілін. Гэты час здаўся значна больш. Ужо і стаў перажываць. Аж бачу, значыць, паглядзела на мяне хітрымі вочкамі, нібы сказала «я ўсё правільна раблю?» І зноў у нару. Асцярожна схіляюся да нары, прыслухоўваюся і чую недзе ў глыбіні брэх. Праходзіць яшчэ 15 хвілін і Адэль зноў выходзіць з нары. На гэты раз асцярожна прыбіраю яе і стаўлю на ў сябе, на загадзя падрыхтаванае месца, адначасова гляджу на галаву собачинкы, няма ран. Усё чыста, мыска суцэльныя. Да хвіліны час таварыш, які стаяў на другiм канцы лісінай калоніі нор, робіць стрэл. Ну што там ?, Пытаюся я. - Хадзем паглядзім, адпавядае Назар. Падыходзім да нары, ліса Ёсць, зазіраю ў нару, і бачу падлогу метра ад выхаду ляжыць рудастий. Пускаю Малую ў гэты ад норак. Яна адразу хапае яго за шыю, я асцярожную выцягваю яе разам з Лісам. Ох і радасці было. Распавядае Назар: «бачу з виднорка, якога хутчэй не бачыў, значыць ліс, стрэльба на плячы, раблю стрэл. Лістапада дае заднюю, у нару, напэўна ад энергіі дробавага зарада, таму страляў з 10м ». Ліса яшчэ дыхае, хоць было прамое трапленне ў галаву. Даю Адэль досыць яго пакалашмаціць і даціснуць. А потым бяру яе на рукі, абціраць ад крыві, і сыплю ёй мора кампліментаў і ласкавых слоў, адначасова частую кавалкам каўбасы.Здабытым апынуўся шаноўны ліс, мужчына , яўна не маладняк .
[/size][/color]
[size=16px !important][/pre]
[/color][/size][/font]
[/color]